‘EINDELIJK’ is het dan zover: de operatie!

Operatie… Hoe? Wat? Waar? Wanneer? En vooral, waarom? Ik ga het jullie allemaal uitleggen! Donderdag is het dan eindelijk zover… Na bijna 12 jaar wachten is het nu eindelijk tijd voor de operatie en krijg ik mijn twee tandimplantaten. Ik zal jullie even uitleggen hoe ik in deze situatie terecht ben gekomen en wat voor avontuur het tot nu toe is geweest.

What happened?

Toen ik 10 jaar was ging ik met een vriendinnetje skeeleren. We kwamen twee klasgenootjes tegen en het leek ons hartstikke leuk om met de skeelers achter de fiets te hangen! Een hele tijd was dit ook zo, totdat we met hoge snelheid over een drempel raceten en ik de bagagedrager van de fiets niet meer vast kon houden. Ik maakte een hele mooie salto door de lucht… ik landde alleen niet op mijn voeten maar op mijn gezicht! Toen ik opstond zag ik in een plasje bloed een tand in mijn hand liggen. Paniek sloeg toe want ik had de melktanden al verwisseld voor ‘grote-mensen-tanden’! Huilend, of beter gezegd schreeuwend, rende ik naar huis. Helaas was alleen mijn grote (maar toen nog kleine) broer thuis en die schrok zich natuurlijk helemaal kapot. Gelukkig had de buurvrouw me zo hard horen schreeuwen en kwam ze kijken wat er aan de hand was. Een klein minuutje later waren we met spoed onderweg naar de tandarts… Iets wat me heel goed is bijgebleven en wat ik ondanks de situatie heel ‘cool’ vond was dat de hele wachtkamer naar huis werd gestuurd! Zelfs de man in de behandelstoel werd naar de wachtkamer gestuurd. Toen ik in de stoel lag bleek al snel dat ik niet één maar twee tanden miste! Mijn moeder, zus en vriendinnetje zijn toen op straat gaan zoeken en hebben de tweede tand wonderbaarlijk gevonden en naar ons toe gebracht. De tandarts heeft de tanden toen teruggezet in de hoop dat ze nog aangroeiden… Dit kan blijkbaar nogal eens gebeuren bij een jong gebit.

Na een half jaar bleek helaas dat de tanden niet meer waren aangegroeid. De tanden moesten er snel uit worden gehaald om ontstekingen te voorkomen… Mega BUMMER voor mij want ik had mijn hoop gevestigd op positief nieuws! Volgende uitdaging: ik lag binnen no-time in de stoel van de kaakchirurg om de twee tanden eruit te laten snijden. Daar bleek tijdens de operatie pas dat er al een ontsteking zat waardoor de verdoving niet goed werkte… Volgens mij heb ik nog nooit zoveel pijn gehad als op dat moment… Meer dan een uur lang onder een groen deken liggen met messen in je tandvlees en boren in je kaakbot… AUW! Mijn moeder was natuurlijk met mij meegegaan en hield tijdens de operatie dapper mijn hand vast. Zelfs zij heeft halverwege stiekem haar hand verwisseld met de hand van de assistente omdat ze niet goed werd van mijn geschreeuw… Zo zielig! Uiteindelijk was de operatie klaar en werd me verteld dat als ze dit van tevoren hadden geweten, ze me dan onder narcose hadden geopereerd. TOP, want daar had ik nu nog iets aan! Maar goed… de klus was geklaard en de ogen konden weer op herstel worden gericht. Gelukkig verliep dit allemaal heel soepel en was ik er na een weekje alweer een stuk beter aan.

Vanaf die dag tot vandaag heb ik altijd met creatieve tussenoplossingen gelopen zodat er geen groot gapend gat zichtbaar was (lees: 1,5-2 cm). Zo hebben er eerst twee neppe tandjes aan mijn plaatjesbeugel vastgezeten. Opzich een goede oplossing alleen zaten deze een beetje los, maar hé, ik had geen gat dus mij hoorde je niet klagen. Mijn familie vond het minder omdat ik later vaak uit gewoonte de tandjes ronddraaide als ik niets te doen had… zag er natuurlijk niet heel tof uit haha, sorry! Daarna mocht mijn plaatjesbeugel er na 4 jaar uit, MEGA HAPPY, maar wacht even, wat gebeurt er dan met mijn mooie grote gat? Daar werd gelukkig netjes voor gezorgd! Jullie kennen vast wel zo’n gehemelte-beugeltje wat je vaak na je plaatjesbeugel voor ’s nachts krijgt om je tanden recht te houden toch? Nou zo’n ding kreeg ik ook, alleen dan met voorop twee tanden erop geplakt (met goeie lijm blijkbaar haha). Daar heb ik de afgelopen 5-6 jaar mee rondgelopen en deze heb ik nu nog steeds in! Er is één keer een tand losgegaan toen ik in een appel beet maar verder hebben ze altijd trouw hun plicht vervuld! Ik ben dan ook super dankbaar voor de mensen die dit voor me hebben geregeld! Besef: als ik 100 jaar eerder had geleefd dan zat ik nu gewoon met dat mooie grote gat te kijken.

Maar hoe nu verder?

Toen ik 17 jaar was moest er aan een toekomstplan gedacht worden, er moesten ooit tandimplantaten komen want mijn hele leven met een beugel lopen zag ik echt niet gebeuren. Ik heb toen een afspraak gemaakt bij de parodontoloog/implantoloog om een plan op zetten. Hier bleek dat het dan verstandig zou zijn om mijn verstandskiezen eruit te laten halen. Op deze plekken zou mijn lichaam dan namelijk kraakbeen aanmaken wat later gebruikt zou kunnen worden voor botopbouw. Dit zou bij mij sowieso nodig zijn omdat ik daar al heeele lange tijd geen tanden meer had, en je lichaam werkt op een hele efficiënte manier: USE IT OR LOSE IT! Mijn mooie gat was door de jaren heen steeds ietsje groter geworden omdat mijn kaakbot zich op die plaats langzaamaan afbrak. Maar goed, fijn dat dit nog vóór mijn 18e geregeld kon worden want dan werden deze ingreepjes nog vergoed, mooi meegenomen!

Verstandskiezen eruit

De bovenste twee verstandskiezen waren een tijdje geleden al doorgekomen dus deze konden ze gemakkelijk eruit trekken. Zo gezegd, zo gedaan! Daarna was het tijd voor de onderste twee verstandskiezen, deze werden eruit gesneden. Ook dit heb ik bij de parodontoloog laten doen want ik heb toch wel een beetje een trauma overgehouden aan de kaakchirurg…! De eerste die eruit werd gehaald lag ongunstig op een zij en moest kapot worden gebeiteld om de stukjes er vervolgens één voor één uit te halen. Hier heb ik een week best wel wat last van gehad, mijn wang werd ook zo lekker dik en blauw haha. De andere onderste verstandskies lag mooi recht en ze hadden dan ook extra eerst de moeilijke eruit gehaald, de volgende ingreep kon alleen maar meevallen. Dit was in eerste instantie ook zo, de tand was er binnen een kwartiertje uit! Tevreden naar huis, ik voelde me veel beter dan na de vorige ingreep! Ik ging heerlijk op tijd naar bed en schrok me de dag erna helemaal kapot toen ik nog steeds geen gevoel had in de linkerkant van mijn mond (lees: linkerwang, linkerdeel van lippen, tandvlees en linkerdeel van tong). In paniek gebeld naar de parodontoloog… Ja shit… dit was een complicatie: in ongeveer 1:20.000 wordt de zenuw geraakt. Wat een geluk… kon ik niet gewoon een loterij winnen ofzo? Bij de meeste mensen kwam het gevoel na lange tijd wel weer terug maar dit kon niet gegarandeerd worden. Na heel wat lompe situaties met thee en kauwgoms (die raak je gewoon kwijt in je eigen mond haha…) begon ik langzaam een en ander te voelen. Het begon te kriebelen en dit was gelukkig een heel goed teken. Na ongeveer een half jaar was het hele gevoel weer terug en na een jaar voelde het ook allemaal niet meer zo kriebelend aan maar gewoon zoals het voorheen was, normaal dus. Godzijdank!

Implantaten

Hierna volgde een lange tijd van rust wat betreft mijn plan voor implantaten. Toch kon ik er de laatste jaren niet tevreden meer naar kijken. Zelf zie je de kleinste verschillen en als je ze eenmaal ziet gaan ze niet meer weg. Eind vorig jaar gebeurde er iets wat ik gewoon f*cking DESTINY noem. Tandimplantaten zouden vanaf 2017 uit de basisvergoeding worden vergoed, mits je onder de 23 jaar oud was en je onder de 18 jaar een ongeval had gehad waarbij één of meerdere van je voorste 4 tanden uitgevallen waren. Zoveel eisen en toch precies mijn situatie, dat kon toch geen toeval zijn? Ik was nog redelijk jong voor de ingreep (20 jaar) omdat je kaak nog tot je 20-25e doorgroeit, maar 21 jaar was ongeveer de leeftijd waarop ze het verantwoord vonden om eraan te beginnen. In december ben ik jarig en dus was ik vóór het nieuwe jaar nog 21, nog meer ’toeval’! Ik ben meteen gaan bellen en heb volgens mij wel 100 telefoontjes gepleegd, maar dat maakte me niet uit. Ieder telefoontje was er één dichter bij mijn vaste vervanging voor dat gat, een vervanging die voor altijd zou zijn en waarbij je geen verschil zou zien met mijn andere tanden! Afgelopen mei was het geregel afgerond en zou ik mijn twee tandimplantaten vergoed krijgen, inclusief alle voor-operaties en materialen. Dit hele traject had me zonder vergoeding ongeveer 6000-7000 euro gekost. Dat is een heleboel geld!

Botopbouw

Toen begon het volgende en hopelijk laatste avontuur! Na mijn initiële onderzoek waren alle foto’s gemaakt en kon er een datum worden geprikt: 15 juni! Dat is de dag waarop ze mijn bot verder zouden opbouwen en ook de dag waarop ik mijn implantaten zou krijgen! Dat eerste is inderdaad gelukt, ik heb nu weer een mooie vorm kaakbot op die plek, precies zoals het hoort. De implantaten konden helaas niet worden geplaatst want het resterende stukje bot wat er van mezelf nog zat was zo goed als niets meer (ongeveer 1 mm) en hier konden ze onmogelijk schroeven inzetten. Balen, maar ergens had ik het ook wel verwacht want ik wist hoe dun mijn overgebleven bot was, dit had ik eerder al op foto’s van de tandarts gezien. De parodontoloog had me alleen verzekerd dat ze de foto’s goed hadden bekeken en dat ze het echt allebei in één keer konden doen, daardoor voelde het toch een beetje als een tegenslag. Maar kop op Lynn, je bent er bijna! Dan is het nog maar één operatie, dat is dan écht de laatste.

Donderdag

De laatste operatie is dus donderdag!! Eerlijk: ik ben nu al mega zenuwachtig en kijk er best wel tegenop omdat ik best veel last heb gehad na de operatie van de botopbouw. Ook voelt het deze keer toch anders omdat het nu ECHT de laatste operatie is en het voelt heel erg als afsluiting… Dat kan ik nog steeds niet geloven want ik leef langer met gat dan zonder! Toch probeer ik er super positief in te gaan en kijk ik er ergens ook naar uit, afsluiting zoals ik net al zei! Na deze operatie hebben de implantaten (dit zijn de schroeven die in mijn bot worden geplaatst) nog ongeveer 3 maanden nodig om echt vast te groeien in mijn bot. Daarna kunnen dan eindelijk de tanden erop worden geplaatst en dan is het als het goed is eindelijk af! Ik kijk er enorm naar uit maar neem alles stap voor stap. Het wordt donderdag dus nog even (bijna 2 uur) ‘op de tandjes bijten’ maar dat is het me uiteindelijk vast dik en dubbel waard! Strakjes kan ik ECHT breeduit lachen en kan ik ECHT tevreden zijn met mijn lach als ik in de spiegel kijk!

Ik ben benieuwd hoe het allemaal gaat lopen en houd jullie natuurlijk op de hoogte! Als je helemaal tot hier hebt gelezen dan respect en big thanks haha… en ga vooral nooit met skeelers achter een fiets hangen!

Liefs Lynn ❤

PS: mochten jullie graag nog meer willen weten over het plaatsen van tandimplantaten dan kunnen jullie dit filmpje bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=97wGRcShzu8